Adalet [Bölüm 3]

[EquiliBrium]

Artık ilk gün gelmişti.Adrese giderken gecekondu olan evlerden geçiyordum.Gideceğim yer nasıl biriydi acaba?Mektubu açıp tekrar okuyacaktım.Ama cebimde kalarak o kadar yıpranmıştı ki bazı yerleri okumak güçlenmişti.Ama bir yeri gözden kaçırdığımı fark etmiştim.Eğer saygılı davranırsam ve işlerini güçleştirmez isem ceza yemez ya da çok az yermişim.Gerçekten bana her şey mantıksız geliyordu.Daha suçumu bilmeden neyden indirim alacaktım acaba?Gerçekten bu mahkemelerdeki adalet ölmeye başlamıştı.Adrese geldiğimde gerçekten şaşırmıştım.Bina dıştan klasik bir eve benziyordu.Binaya girdiğimde boğucu bir havası vardı ve ilk başta nefes almakta zorlanmıştım.Yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başlamıştım.En son kata geldiğimde kapıyı açtım ve içeri girdim.İçeride birçok insan vardı ve sanki hepsi ömrünü burada geçirmiş gibiydi.Birine neden burada olduğunu sorduğumda yüzü kıpkırmızı olmuş,şaşkın ve boş gözlerle bana bakıyordu.Anladığım kadarıyla bu mekan insanın içini de çürütüyordu.Bu insanları kendi dertleriyle bırakıp koridorda yürümeye başlamıştım.Hepsinin gözlerinde kurtulma isteği vardi.İçimde bir tedirginlik oluşmuştu.Acaba ben de ileride bunlar gibi olacak mıydım?
Hayır,hayır asla böyle bir şeyi kabul edemezdim.Beni büyük bir salona almışlardı buraya mahkeme bile denemezdi doğrusu.Sağda bir grup insan soldaysa bir grup insan vardı.Sanki hepsi beni önceden tanıyor gibiydi.Avukatım gelmeyince savunma işinin bana kaldığını anlamıştım.Kendimi savunmaya başlamıştım.Sesim kesilince boğazımı temizlerken bir grup beni alkışlıyordu diğer gruptan ise çıt çıkmıyordu.Yavaşça dışarıya çıkmıştım.Ve sokaklarda evime doğru yürüyordum.