Atucioutip

adenzu54

Obsidyen Madencisi
Mesajlar
1,281
En iyi cevaplar
0
Beğeniler
2,703
Puanları
3,070
Normal bir insanın insanlıktan çıkışı. Diye başladığım bir karakter alt metni yazdım ve sizin düşüncelerinizi merak ettim. Dediğim gibi bu bir alt metin, yani sadece kişinin değişimlerini ve sonunun öyle olmasının nedeni anlatan bir yazı bu. Umarım beğenirsiniz. (Evet eğer mantıklı bir tane oluşturabilirsim hikaye yazacağım.)

Evrenin oluşmasından, Big Bang'den önce, her şeyin tek şey olduğu zamanlardaki madde. İşte buydu, her şeyi başlatan. Ve onu da başlatmış, bitirmiş olan. Hep de böyle olur değil mi? Ne rastlantıysa birgün bir şey olur ve diğer günler hiçbir zaman eskisi gibi olmaz. Bunun sayıya karşı olma ihtimali ile kişiye olma ihtimali ile arasındaki uçurum gibi bir değişime neden olacak bir şey idi bu.

Big Bang'de parçalan o mükemmel madde, bir kısmını korumayı başarmış belli ki. Yine de bu maddenin trilyonlarca yıl hiçbir şey ile etkileşime geçmesi? Ne diyebilirim ki, sanırım evren de sıkılmış olmalı. Onca galaksi, takım yıldızı, gezegen ve uydular arasından Dünya'ya düşmesi de, bir deney olsa gerek. Fakat ne olacak? Dünya'ya düşüp yerle bir mi edecek? Başka ne olabilir idi ki? Belli ki şaşırtmaya bayılıyor. Bu mükemmel maddenin parçası çok da büyük değil idi. Aslında baya küçüktü. Ve düştü, işte görüyorsun değil mi? A, şuna da bakın biri varmış orada. Belki de sonudur. Ya da başlangıcı.

O parçacığın yüzeye düşmesi ile o kişinin bedeninde yarık açılması, sadece saliselerden ibaretti. Fakat parçacık ortalarda yok?! Oh, bedeni parçalanan kimsenin içine girmiş olmalı. Ve o kimse ölmemiş, şaşırmamalı, sonuçta bu parçacık her şeyden önce de vardı. Bakalım şimdi ne olacak.

Hastanede iyileştikten sonra normal hayatına devam etmek için yoluna koyulmuş olan bir süre bu yalanla devam etti. Fakat bir gün farkına vardı, değiştiğinin. Artık duyguları, düşünceleri çok farklıydı. Bir süre sonra bu değişimlerin nedenini öğrendi. İpler elinden kayınca, fark etti ki o artık normal biri değildi. Eskisinden biyolojik olarak çok daha üstündü. Fakat bunun kontrolü kolay değildi, bunu da fark etmişti.

Ve araştırmaya, öğrenmeye başladı. Kendisinin ne olduğunu. İlk olarak kontrolü ele almak üzerinde durdu. Günler geçtikçe ve de kendini geliştirdikçe, bu gücünden insanlığın da faydalanması kanaatına vardı. Olabildiğince her olayda insanlığa yardım etti, ederken kendini de geliştirdi. Ve fark etti ki gelişim sadece biyolojik değildi. O artık belli nesneleri şekillendirebiliyordu. Toprağın altından sivri şekildeki taş/toprak karışımı oluşturmak... Ve de daha çoğu, sonra bunları vücudunda da yapmayı öğrendi. Vücudunun derisini metale veya istediği herhangi bir maddeye dönüştürebilirdi ve yer ile ilişkisi kesilmedikçe tükenmez bir kaynak oluşturmuş sayılırdı. İsterse bir mızrak fırlatabilirdi, hem de hiçbir yerden gelen. Ve sınırlarını zorlayarak kendi keşfetmeye devam etti.

Zihinsel olarak da gelişmeleri oldu, eğer toprağı şekilledirip taşla karışmasını sağlayabiliyorsa, neden başka maddeler için de olamsın? Daha da derine indi, düşündü. Bu maddeleri kontrol etmek, bir grup atomu kontrol etmekle aynı şey değil miydi? Eğer öyleyse neden atomu oluşturan parçacıkları da kontrol edemesin? Denemelerinden sonra yıldızların yapabildiği bir şeyi, hatta daha fazlasını yapabilmeye başlamıştı. Maddeleri başka maddelere çevirmek ve onları kontrol edebilmek. Ve bir gün, o mükemmel maddeyi tekrar üretebildi, fakat bir sorun vardı ki o da kontrol, bu gerçekten zordu. Onu bedeni üzerine işlemesinde sonra çok büyük bir değişim olmuştu. Eğer bu maddeyi tekrar gündelik maddelere dönüştürüp, bunu vücudundan ayırmak istere sadece başarısız olacaktı. Bu hem zordu hem de çok riskli. Bu maddenin getirileri şunlardı, bu madde saf enerji kaynağı olduğundan artık yorulma gibi insani sorunları yoktu, bu maddeyi parçalamak imkansız idi. Yani vücudu artık yok edilemezdi, bunun yanında organları da sürekli bir yenilenme içerisinde, bu kadar enerji kaynağı ve mükemmel madde ile sürekli onarım halinde idi. O artık yeterli materyaller ile her şeyi yapabilirdi, bir güneş, belki birkaç gezegen? Veya yeni bir evren?

Fakat onca değişim ve gelişimden sonra artık kontrolü kaybetmeye başlamıştı, çok şey yaşamıştı sonuçta. Zihinsel ve ruhsal problemler olması yetmezmişçesine artık bir insan değildi o. Artık kafayı yemiş olan varlık, her şeyi yok eden, gözü dönmüş, ve kendini tanrı zanneden bir şey haline gelmişti. O madde ile fizik kurallarını hiçe sayarmışçasına zaman ve mekanı bükmesi de işten değildi artık. Her şeyi yok etti, o. Ama yok oldu.. Nasıl mı? Yetersizliğinden dolayı. Bilgisinin, algısının yetmediği şeyleri gücüyle kontrol altına alıp, baştan yapmaya çalışmak onu bile aştı. Çünkü, "her şey" neydi ki? İşte bu, onu yok eden buydu, her şey ve hiçbir şeyin, varlığı ve yokluğu, bu maddeyi bile aşan bir düzeydeydi...
 


Acarz

Lapis Toplayıcısı
Mesajlar
950
En iyi cevaplar
0
Beğeniler
656
Puanları
1,090
Çok güzel yazmışsın kardeşim yolun açık olsun başarılar xd
 

Monkeygunner5000

Kızıltaş Madencisi
Mesajlar
511
En iyi cevaplar
0
Beğeniler
894
Puanları
590
Sanırsam yanlış konuya geldim :şapka:
Edit: Yazdığın mesajı senin bile okuduğuna inanmıyorum :olgun:
 

KaanGunlu

Işık Taşı Madencisi
Mesajlar
3,239
En iyi cevaplar
0
Beğeniler
4,843
Puanları
6,840
Yoğunluğu düşük bir metin. Az yaz, öz yaz.
 

TheMuhammed2188

Java <3
Mesajlar
779
En iyi cevaplar
0
Beğeniler
432
Puanları
700
Ruh hali
Yazıyı okuma çabalarındayım
Uzun yazı olunca hangi satırda olduğunu kaybeden bir varlık olarak :(
 

Üst