- Mesajlar
- 260
- En iyi cevaplar
- 1
- Beğeniler
- 121
- Puanları
- 560
- Ruh hali
-
Ayın yansıttığı ışık ile karanlığın içinde yürüyorlardı. Çok sert esen rüzgar ile bir mağaraya sığındılar. Bir süre sonra mağaranın derinliklerinden gelen garip bir ses ile uyandılar. Uyandıklarında hava çok garipti. Mor renginde hava olur muydu?
Lincoln ile Blura adındaki kardeşler tartışıyorlardı. “Mağaranın diplerine inip ne yapacağız”. Blura gergin bakışlarıyla elini Lilcoln'un omzuna koyup “Hadi ama ne olabilir ki?” diyordu fakat onun bakışlarıda stresli ve gergindi.
“Artık bizim bir ailemiz yok. Dediklerimi uygulasalardı o köy harap olmayacaktı.”
Mahcup olmuştu diğer kardeş. “Üzgünüm ama asanı kaptırmayacaktın. Elinden kalıp almak ne demek? Eğer şu an böyle yapsaydın yanımda olmayabilirdin.”
Bir sonuca varıp mağaraya girdiler. Ki, mağara çıkışı çökmüştü. İkiside korkudan tepki vermediler. tedirgin ve aşırı kaygılı bir şekilde,“NE HALT YİYECEĞİZ ŞİMDİ?” Lilcoln çaresiz bir şekilde etrafa göz atıyordu. Bu mağaraya önceden gelenler olmalıydı. Çünkü kim burayı keşfetmiş ise deneylerle aşırı ilgiliydi. Tavana asılmış kuru kafalar, üzerinde deney yapılmış cesetler. Lilcoln, “Bunu yapan nasıl bir psikopat olmalı? İlginç, gerçekten ilginç.. Cesetler senelerden önceden kalmış olmalı.. Kemikler çürümeye başlamış.”
Blura, Lilcoln'un sözlerini duymadı bile, gözleri karşıdaki duvara milattan önce kalmış yazılara bakıyordu. Başında tacıyla, uzun saçlı, uzun sakallı cüsseli bir adam yaklaşıyordu.
Altın rengi saçları, sakalları onu yaşlı bir adam gibi gösterse de değme sporcuları kıskandıracak bir vücuda sahipti. Sağ elinde bir Ender kafası, sol elinde asa tutuyordu. Asanın tepesindeki tehditkâr gözlerle onlara saldırmak üzereydi. Adamın göğsünün sol tarafı derin bir oyuk vardı. İki kardeş korkudan nefeslerini tuttu ve adam “sizi hangi rüzgar attı buraya, kimsiniz?” diye sordu. Blura “ben Blura, yanımdaki kardeşim Lilcoln. siz kimsiniz?”
Öfke dolu gözlerle ve asasını yere vurarak “Ben hükümdar Torias. Bu alemin tanrısıyım. Bana itaat EDECEKSİNİZ!” asasını vurduğu yerde yüzlerce phantom yayıldı odaya. Anlaşılan o ki sıradan biri değildi bu. Yine adam;
”Yeniden anlayacaksınız sizden ne kadar nefret ettiğimi, sizi ne kadar sevdiğimi, sizden ne kadar kuşku duyduğumu, size ne kadar güvendiğimi. atalarınızın, dedelerinizin babalarınızın unuttuklarını da hatırlayacaksınız birer birer. ne kadar acımasız olduğumu da hatırlayacaksınız, ne kadar merhametli olduğumu da. dizginsiz öfkemi de hatırlayacaksınız, sonsuz şefkatimi de. sizi belalardan nasıl koruduğumu, dertlerden nasıl uzak tuttuğumu da hatırlayacaksınız. başınıza getirdiğim felaketleri de.”
Blura “Ben bunları bir yerlerden hatırlıyorum ama...”
(bazı esinlendiğim kitaplar var.)
Lincoln ile Blura adındaki kardeşler tartışıyorlardı. “Mağaranın diplerine inip ne yapacağız”. Blura gergin bakışlarıyla elini Lilcoln'un omzuna koyup “Hadi ama ne olabilir ki?” diyordu fakat onun bakışlarıda stresli ve gergindi.
“Artık bizim bir ailemiz yok. Dediklerimi uygulasalardı o köy harap olmayacaktı.”
Mahcup olmuştu diğer kardeş. “Üzgünüm ama asanı kaptırmayacaktın. Elinden kalıp almak ne demek? Eğer şu an böyle yapsaydın yanımda olmayabilirdin.”
Bir sonuca varıp mağaraya girdiler. Ki, mağara çıkışı çökmüştü. İkiside korkudan tepki vermediler. tedirgin ve aşırı kaygılı bir şekilde,“NE HALT YİYECEĞİZ ŞİMDİ?” Lilcoln çaresiz bir şekilde etrafa göz atıyordu. Bu mağaraya önceden gelenler olmalıydı. Çünkü kim burayı keşfetmiş ise deneylerle aşırı ilgiliydi. Tavana asılmış kuru kafalar, üzerinde deney yapılmış cesetler. Lilcoln, “Bunu yapan nasıl bir psikopat olmalı? İlginç, gerçekten ilginç.. Cesetler senelerden önceden kalmış olmalı.. Kemikler çürümeye başlamış.”
Blura, Lilcoln'un sözlerini duymadı bile, gözleri karşıdaki duvara milattan önce kalmış yazılara bakıyordu. Başında tacıyla, uzun saçlı, uzun sakallı cüsseli bir adam yaklaşıyordu.
Altın rengi saçları, sakalları onu yaşlı bir adam gibi gösterse de değme sporcuları kıskandıracak bir vücuda sahipti. Sağ elinde bir Ender kafası, sol elinde asa tutuyordu. Asanın tepesindeki tehditkâr gözlerle onlara saldırmak üzereydi. Adamın göğsünün sol tarafı derin bir oyuk vardı. İki kardeş korkudan nefeslerini tuttu ve adam “sizi hangi rüzgar attı buraya, kimsiniz?” diye sordu. Blura “ben Blura, yanımdaki kardeşim Lilcoln. siz kimsiniz?”
Öfke dolu gözlerle ve asasını yere vurarak “Ben hükümdar Torias. Bu alemin tanrısıyım. Bana itaat EDECEKSİNİZ!” asasını vurduğu yerde yüzlerce phantom yayıldı odaya. Anlaşılan o ki sıradan biri değildi bu. Yine adam;
”Yeniden anlayacaksınız sizden ne kadar nefret ettiğimi, sizi ne kadar sevdiğimi, sizden ne kadar kuşku duyduğumu, size ne kadar güvendiğimi. atalarınızın, dedelerinizin babalarınızın unuttuklarını da hatırlayacaksınız birer birer. ne kadar acımasız olduğumu da hatırlayacaksınız, ne kadar merhametli olduğumu da. dizginsiz öfkemi de hatırlayacaksınız, sonsuz şefkatimi de. sizi belalardan nasıl koruduğumu, dertlerden nasıl uzak tuttuğumu da hatırlayacaksınız. başınıza getirdiğim felaketleri de.”
Blura “Ben bunları bir yerlerden hatırlıyorum ama...”
(bazı esinlendiğim kitaplar var.)
