Liseye geçerken çok fazla anime izlerdim
Düşünürdüm hayalini kurardım arkadaş ortamları sevgili olmak birileriyle gezmek felan günlük hayat romantizm animeleri izledikçe gaza gelirdim. Hayal ettiğim gibi oldu mu ? Oldu gibi. Birileriyle konuşmak için hiçbir zaman kendime konuşsam mı konuşmasam mı diye sormadım direk çat kapı konuştum tanıştım yani kendimi gram sıkmadım bu konularda utangaç felan değildim. Yerinde ve zamanında konuşurdum boşboğazlık etmezdim bilmediğim konulara atlamazdım. şu an ise lise bitiyor detaylıca nasıl bir lise hayatı yaşadığımı burada söylemek istemem ama her ne kadar arkadaşlık dostluk sevgili gibi şeylerin istediğim gibi şekillenmediğini söyleyebilirim (Hüzünlü son yani
) Fakat biriyle tanışıp konuşacağın zaman insani bir dil kullanıyorsan hiçbir zaman sorun çıkacağını zannetmiyorum. Kişiliği ne kadar kötü bile olsa tanışır konuşur cevap verir sana. Kiminle tanışacağın belli olmaz tabi biri çıkar gelir hayatının yönünü değiştirir. Açılma bekleyen arkadaşlar neden beklediğinizi tam çözebilmiş değilim ama kimseyle konuşmazsanız insanlar bir süre sonra sizi görmezden gelir. Sınıf ortamında 2 sıra arkanda önünde olsa bile yokmuş gibi davranır. Bunun olmasını istemiyorsanız o kişiyle hiç konuşmayacak bile olsanız en azından kim olduğunu ne olduğunu bilecek şekilde ufak bir konuşma seansı geçirebilirsin. Yalnızlık başlarda insana iyi bir şeymiş gibi geliyor ama bir süre sonra dayanılmaz hâle geliyor.
Kısacası seviyorsan git konuş
Kimse seni konuştuğun için azarlamaz. Belki de o konuştuğun kişi de senin gibi utanıyordur birileriyle konuşmaya.