Büyüme şekli, aynı zamanda şehirleşmeden dolayı bu "sanal dünyada yaşamak" durumu.
Ben çocukluğumu denize yakın bir mahallede geçirdim. Otoyolun hemen altına uzanan bir bayır vardı, düzleşiyordu sonra, deniz seviyesine geliyordu hemen. Bunun gibi birsürü bayır vardı, aralarında da evler dizili. Top oynardık orda hep. Arkadaşım vardı 3 tane. Tanıştığımızda 4-5 yaşlarındaydık. Bir tanesi bebekliğimden beri benimle. Dedelerimiz kardeş. Top oynardık, fodikli oynardın şimdi çoğu çocuk bilmez, 13, 21, can falan oynardık saklambaç da olurdu tabi. Sonra gün geldi o küçük çocuklar büyüdü. Sanan dünyayı da beraber yaşadık. Metin2, CS, Wolfteam falan beraber oynadık hep. Şimdi daha da büyüdük, geziyoruz beraber, kardeş olduk yani. Aile olduk.
Ama bakıyorum bazı yerlere, insanlar sitelerde yaşıyor, insan karşı komşusunu bile tanımıyor bazen. Biz de şu an sitede yaşıyoruz. Allah'tan okulu anneannemin evinin orda okudum, arkadaşlarımı orda edindim. Okuldan değil ama, iki tanesi benden 1 yaş büyük. Mahalleden edindim. Yoksa hep sitede yaşadık biz. Burada tanıdığım insan bile çok az. Komşum kim bilmiyorum. Taşındıklarını bile taşındıkları günün üzerinden günler geçtikten sonra öğrenmişimdir belki de. Her evde bir bilgisayar var. Çocuk açıyor bilgisayarı, her şey elinin altında. Bu yaştaki çocukların elinin altına bu kadar büyük bir güç verirseniz sapıtır tabi hepsi. Ben bilgisayarı 10 yaşında aldım. Günde en fazla 1-2 saat. Haftasonları fazla oluyordu sadece, o da 6. sınıftayken. Sanal dünyayla büyütmeyin çocuklarınızı. Tamam belki mahalle hayatı kalmadı, en azından komşunuzun çocuğuyla tanışın. Veya çocuk sizseniz gidin tanışın milletle. Bilgisayarda ne yapacaksın? Borç da vermez, ölünce arkandan ağlamaz da.
Özet; Sosyalleşin olum.
